یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور........

دیرگاهی است که از غیبت او  می گذرد و چه راحت به زندگی بدون او خو گرفته و به نبودنش عادت کره ایم ما همچنان در غفلت و بی خبری از او به سر می بردیم تا اینکه به یکباره صدای خرد شدن ستون های عدالت و حقیقت را در زیر چکمه های ظلم و فساد شنیدیم  و در پی آن آه مظلومان بلند و سیل اشک ها و ناله ها بر دیدگان روان گشت تازه در این جا بود که وجدان های خفته ما در هجوم غفلت ها و روزمرگی ها ی زندگی با پتکی که تازیانه ظلم بر سر ما میزد ، بیدار می گردد و با وصفی که از نجات بخشمان شنیدیم ما را بی درنگ به یاد او انداخته و جای خالی او و حکومتش را در این جهان وانفسا نمایان می کند در اینجا است که سیر دعاها و استغاثه ها به درگاه خداوند ، برای ظهورش آغاز شده و با ادامه یافتن ظلم ها و نابرابری ها شدت می یابد تا آنجا که این اعتقاد و باور به تنها دریچه امید برای نجات و رستگاری مستضعفان بدل می شود ...